کد مطلب:150235 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:193

چرا بدترین انتخاب
كربلا به ما یاد داد آنهایی كه مولای خود را رها كردند و مولایی غیر از آن خدا برایشان خواسته بود خواستند و در بین بی نهایت انتخاب ها، وقتی بهترین انتخاب را فروگذاشتند به ناچار بدترین انتخاب را برمی گزینند و بین خشم افراطی و پشیمانی شدید - كه این دو صفت كوفیان است - سرگردان می مانند. كوفیان با تمام تلاش سعی كردند با فرمانبرداری از عبیدالله بن زیاد او را راضی كنند، و پس از آن متوجه شدند برای رضای تبهكارترین مرد روی زمین خیرخواه ترین انسان نسبت به خودشان را كشته اند. كوفیان متوجه شدند حسین علیه السلام نه به دست شامیان - كه یاران معاویه و دشمن اهل بیت بودند -


بلكه به دست خودشان كه همواره از معاویه متنفر و به علی علیه السلام علاقه مند بودند، كشته شد و بار دیگر در حالی كه معاویه زیر خاك است در دام او افتادند. این است كه دیگر نتوانستند خود را تحمل كنند. شعله های آتش انتقام زبانه كشید و نه تنها قاتلان شهدا را در برگرفت بلكه خود را می كشتند و هیچ كس به كسی رحم نمی كرد.

و این سرنوشت هر امتی است كه ادعای دینداری دارد ولی در دینداری پاكباز نیست. بگذارید حرف را در همین جا ختم كنیم كه هر نكته دیگری بگوییم از این آخرین نكته غفلت خواهد شد كه:

سرنوشت كوفیان، سرنوشت هر امتی است كه ادعای دینداری دارد، ولی در دینداری «پاكباز» نیست و ریشه این بدترین انتخاب را در عدم پاكبازی در راه دین باید جستجو كرد.

خدایا: به حق حسین علیه السلام كه در راه تو بواقع پاكباز بود، بر ما منت بگذار و ما را در دینداری پاكباز بگردان.

«و السلام»